the axe whistled

(þýt; þaut, þutum; þotinn), v.

1) to emit a loud or whistling sound, of the wind, surf, waves, leaves of trees; øxin þaut, the axe whistled; á þaut af þjósti, a river roared with fury; reiðar-þrumur þjóta, the thunder roars; úlfar, vargar þjóta, the wolves howl; þjóta í horn, to blow a horn or trumpet (áðr halr hugfullr í horn um þaut);

2) to rush; þjóta upp, to dart up, start up (þá þutu upp allir);

3) þjóta á, to burst on one like a storm, = dynja á (varði mik trautt, at svá skjótt mundi á þjóta, sem nú er).

* * *

pres. þýt; pret. þaut, þauzt, þaut, pl. þutu; subj. þyti; part. þotinn: [A. S. þeótan, cp. Ulf. þut-in, þut-haurn, = Gr. σάλπιγξ; Dan. tude]:—to emit a whistling sound, e. g. of the wind, surf, waves, leaves of trees; vindr þýtr, Grág. ii. 170; sjár, alda, brim þýtr, Lex. Poët., Gm. 21; öxin þaut, the axe whistled, Fs. 62; öxar tvær þutu hátt á öxa-tré, Sturl. 1. 158; vindr kom á þá ok þaut í spjótunum, iii. 83; víða þaut jörðin af þeirra hljóðan, resounded, Stj. 434; þjótandi strengleikr, of tunes, Sks. 632; þaut borgin af hljóðfærum, Konr.; í því er hann féll, þá þaut mjök ok glumdi, Stj. 46; nú heyra þeir at þaut í slöngu Búa, Ísl. ii. 408; nú þýtr undin, Fas. i. 204, cp. Fbr. 111 new Ed.; jötuns háls-undir ( the waves) þjóta, Stor. 3; þat þýtr fyrir regni, it whistles for rain, Stj. 594; á þýtr af þjósti, Am.; þjótandi fors, Gsp.; þjótanda haf, Sks. 54, 137 new Ed.; reiðar-þrumur þjóta, Art. 80; þjótandi kvern, of a mill, Fas. i. 493 (in a verse).

2. to howl, of a wolf; sem úlfar þyti, Karl. 140; þar heyrir þú varga þjóta, Gkv. 28 (Dan. ulvene tude), cp. ulfa-þýtr; hölkn ( monsters) þutu, Hým.

II. to rush; þá þutu upp allir, Grett. 164 new Ed.; margir menn þutu upp ok kváðu hann njósnarmann, Sturl. ii. 247, Th. 25.

2. with prep.; þjóta ú, to rush in; at skjótara mundi á þjóta = á dynja, to burst in, Fms. vii. 125; varði miki eigi at svá skjótt mundi á þjóta sem nú er, xi. 115.

III. as intrans. [Engl. to toot; Germ. tuten], to blow a horn, trumpet, it only occurs in two instances; áðr halr hugfullr í horn um þaut, ere he blew the horn, Hðm. 17; sá er þýtr í trumbu, Fms. viii. 83 (in a verse).